Adam Antoszków

Korzystanie z komunikacji publicznej przez niepełnosprawnych wymaga pomocy ze strony kierowców i pozostałych, zdrowych pasażerów

Gdyby takich szkoleń było więcej, inne byłoby podejście do osób niepełnosprawnych, mówili członkowie Stowarzyszenia Katolickiego Betel, którzy przyszli do Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego na szkolenie kierowców w obsłudze pasażerów.

– Takie szkolenia są obowiązkowe. Wynikają między innymi z przepisów unijnych, powinny się odbywać co trzy lata – podkreślał Marek Latoszek, odpowiadający za szkolenia w MPK. – Tym razem zdecydowaliśmy się nie tylko na zajęcia teoretyczne, ale też praktyczne. Zaprosiliśmy podopiecznych Betelu, aby kierowcy mogli przekonać się jak trudno jest niepełnosprawnym korzystać z komunikacji miejskiej i jakiej potrzebują pomocy od kierowców.

– Wjechać do autobusu na wózku inwalidzkim to wielka sztuka – mówił Jan Bzdok, kierowca z piętnastoletnim stażem w MPK, kiedy próbował wjechać na wózku do autobusu.

Niepełnosprawni, podopieczni stowarzyszenia Betel, którzy przyszli do MPK mówili, czego oczekują od kierowców.

– Bardzo ważne jest, aby zatrzymywali się blisko nas – podkreślał 24-letni Adam Antoszków jeżdżący na wózku.

Kierowcy mówili, że nie wszystko zależy od nich. Wiele przystanków nie jest przystosowanych do obsługi niepełnosprawnych. Nawet jeśli podjeżdża autobus niskopodłogowy, krawężnik jest i tak za wysoki, żeby wjechać bezpośrednio do autobusu.

Kierowca ma obowiązek pomagać osobom niepełnosprawnym. Ale nie zawsze spotyka się to ze zrozumieniem innych pasażerów, którzy narzekają, że autobus za długo stoi. Przepisy nakazują, aby kierowca, gdy pomaga wsiąść pasażerowi na wózku, wyłączył silnik, uruchomił pochylnię w drzwiach autobusu, aby wózek po niej wjechał i sprawdził, czy wózek jest stabilny już w samochodzie. A to wymaga trochę czasu.

Autobusy miejskie są wyposażone w elektroniczny system informacji o przystankach. Gdy wyłącza się silnik, ten system przestaje działać. Po włączeniu silnika kierowca musi ustawić komputer. Znów mija kilkadziesiąt sekund. Niecierpliwi pasażerowie się krzywią. Nie wszyscy chcą zrozumieć sytuację niepełnosprawnych.

– Wielu ludzi nie rozumie zachowania naszych podopiecznych – mówi Alicja Bednarek, koordynatorka stowarzyszenia. – Często pasażerowie, a także kierwowcy strofują ich, gdy zachowują się trochę głośniej. A oni tak się komunikują między sobą.

Osoby niewidome i niedowidzące mają nadzieję, że po szkoleniu kierowcy widząc na przystanku człowieka z białą laską będą się starali zatrzymywać jak najbliżej nich.

– Jesteśmy drugim w Polsce, po Warszawie miastem, które zorganizowało takie praktyczne szkolenie dla kierowców – mówi rzecznik MPK, Marcin Maranda. – Warto poznać sytuację pasażera potrzebującego pomocy. Byłoby lepiej, gdybyśmy mieli więcej autobusów niskopodłogowych. Mamy 58 na 140 w MPK. I ani jednego niskopodlogowego tramwaju. Tramwaje mają bardzo strome i wąskie wejścia.

Problemy mają też niepełnosprawni posiadający swoje samochody. To są bariery nie do pokonania na wózku inwalidzkim.

„Czy naprawdę chciałbyś być na naszym miejscu? ” – to hasło kampanii parkingowej, prowadzonej w ramach programu „Polska bez barier”.

Charakterystyczna koperta z symbolem osoby niepełnosprawnej, namalowana na parkingu jednoznacznie wskazuje dla kogo jest to miejsce. Ale sprawni kierowcy nagminnie łamią przepisy ruchu drogowego, nie respektując tych oznaczeń.

Parkowanie auta w takim miejscu, bez uprawnienia jest wykroczeniem karanym mandatem 100-złotowym.

W Częstochowie jest 40 kopert przeznaczonych do postoju aut osób niepełnosprawnych. Są to miejsca administrowane przez Urząd Miasta. Następnych kilkadziesiąt jest przed dużymi sklepami, instytucjami publicznymi.

Gdyby kierowcy nie łamali przepisów, niepełnosprawni nie mieliby problemów z zaparkowaniem aut.